Het afgelopen jaar wilde ik me graag laten dopen, misschien zelfs al langer. Telkens als ik erover nadacht, voelde ik de behoefte. De behoefte om Jezus aan te nemen, de behoefte om Jezus beter te omarmen, de ruis wilde ik weg hebben. De ruis die ik voelde als ik bad, of als ik de Bijbel las. Telkens als ik dacht ‘ja, ik ga het doen’. Dan blokkeerde ik weer en dacht ik ‘het is nog niet de tijd’. Uiteindelijk besefte ik dat dat de duivel was die tegen mij sprak. Ik begon de Bijbel nog meer te lezen, ik wilde graag begrijpen wie Jezus is en toen was het dan eindelijk zo ver. Ik voelde me sterk, ik voelde dat het verlangen om Jezus te erkennen, Jezus te omarmen en Jezus toe te laten groter was dan de onzekerheid die ik voelde want die voelde ik nog steeds tot het moment dat ik gedoopt werd. Ik voelde me emotioneel, onzeker, twijfels, ik had zo veel vragen.
“Toen ik ondergedompeld werd, werd het zwart voor mijn ogen”
Er werd gebeden, er werden vragen gesteld, stukken voorgelezen uit de Bijbel en daardoor besefte ik op dat moment dat ik de juiste keuze maakte en het verlangen groeide op dat moment. Toen ik onder gedompeld werd, werd het zwart voor mijn ogen. Ik bedoel dan daadwerkelijk de absentie van licht. Geen figuurtjes als je je ogen dicht doet, of verschillende kleurtjes, maar oprecht zwart. Ik voelde tegelijkertijd een gevoel van enthousiasme, een soort van verliefdheid in mijn lichaam en ik voelde me zo sereen en zen. Mijn gedachten waren gestopt.
Na de doop werd er een bevrijding gedaan. Het bevrijden van alle demonen die plaats hadden genomen in mijn lichaam. Er is geen plek meer voor die dingen, Jezus is in mij ! Ik wist niet goed wat ik kon verwachten, er werd een gebed gedaan waarbij ik dingen moest uitspreken die niet van toepassing waren op mijzelf dus de weerstand groeide.
“Het was een gevecht tegen het geestelijke, niet tegen het fysieke”
Tegelijkertijd bleef ik doorgaan en toen gebeurde wat ik nog nooit heb ervaren, nooit had bedacht dat er kon gebeuren. Ik begon te kreunen van pijn in mijn lijf, te hoesten en kokhalzen alsof ik moest overgeven. Er kwam geen maagzuur omhoog, ik hoefde niet over te geven, er kwam enkel gal uit tijdens het hoesten, mét bloed.
Ik wil hierbij graag vermelden dat ik van tevoren had gegeten, dus het zou logisch zijn als al mijn avondeten eruit zou komen, maar dit gebeurde niet. Hoe hard ik ook hoestte, er kwam geen maagzuur omhoog, niets. Dit was voor mij het fysieke bewijs. Hoe gek dit ook klinkt, maar dat heeft mijn geloof sterker gemaakt. Het fysieke bewijs dat alles uit mijn lichaam kwam, al het duivelse. Het was een gevecht tegen het geestelijke, niet tegen het fysieke en dit heb ik 100% ook zo ervaren.
Ik liep al maanden rond met een soort van knoop in mijn maag, een soort van vastzittend gevoel in mijn lichaam, het is weg.
“Jezus weet alles, alles over mij, mijn ervaringen en over wie ik ben”
Ik werd begeleid door het team van House of Acts en ik kan niet anders dan mijn dankbaarheid uitspreken en mijn bewondering. Hoe goed zij mij hierin hebben ondersteund, fysiek zakte ik in elkaar en dit zagen zij, voelden zij nog voordat ik het voelde. Het gebed was sterk en zij lieten niet los, zij lieten mij, ondanks de tranen, ondanks de pijn in mijn lichaam niet los. ALLES moest eruit en alles IS eruit. Mijn bewondering komt doordat ik heb ervaren hoe zij in contact zijn met Jezus en onze lieve Heer. Zij werden gestuurd, er werden dingen gevraagd die zij absoluut niet konden weten. Jezus weet alles, alles over mij, mijn ervaringen en over wie ik ben. Wat er in mijn hart zit, wat er in mijn gedachten speelt, welke blokkades er waren door het duivelse. En zij wisten het te benoemen, en in de naam van Jezus mij te bevrijden.
“…..ik voel dat ik wandel in het licht en ik wil nooit meer iets anders.”
Mijn dank is groot naar het team van House of Acts, die hun tijd hebben genomen voor mij, die mij hebben bevrijd en die mij hebben gedoopt. Ik voel me als nieuw, ik voel me 10 kilo lichter, ik voel me goed. Vandaag heb ik, zonder erover na te denken, worship gezongen voor de spiegel, tijdens het klaarmaken voor de dag. Iets wat ik normaal zou ‘plannen’. Voorheen plande ik om de bijbel te lezen, worship te luisteren en te zingen, nu doe ik het zonder na te denken, zonder te plannen. Jezus leeft in mij, met mij, naast mij. Ik voel dat ik ben aangeraakt, ik voel dat ik wandel in het licht en ik wil nooit meer iets anders.
